تیکی تاکا؛ ایبار - بارسا

بارسا با چهار گل ایبار را در خانه اش برد: مسی بار دیگر نمایشی به یاد ماندنی داشت و تیم فرمی را آغاز کرده که در هر بازی بهتر و بهتر می شود. در زیر نظرات برخی هواداران را در سراسر دنیا با هم می خوانیم.

دنیل راموس

یک بازی فوق العاده؛ اگرچه در برخی لحظات، مجموعا شاهد افت بودیم، تماشای روان بودن پاس ها و حرکات بازیکنان بارسا بسیار لذت بخش بود. دقت مسی در پاس ها و شوت هایش، کاملا فراتر از این دنیاست، و تکنیک سوارز، روی پاس گل و گلی که به ثمر رساند، بسیار جذاب به نظر می آمد؛ اما دوست دارم به بازی فوق العاده ماسکرانو، خصوصا روی قطع توپ ها، و پیشرفت آردا، پس از گلی که روز پنجشنبه به ثمر رساند نیز، اشاره کنم. اعتماد و همبستگی بسیار خوبی بین بازیکنان وجود دارد، و این دو نکته، در این بخش از فصل، بسیار حیاتی هستند.

آلدو سایناتی

ترکیب 4-4-2 ایبار، با داشتن باستون و انریچ در خط حمله، سرعت بسیار بالایی داشت و چند باری را مرز گذشتن از مدافعین میانی بارسا، پیکه و ماسکرانو - دومی، نمایشی فوق العاده داشت - رسیدند، و بارسا را مجبور به باز کردن بازی کردند. با نبودن اینیستا، همکاری زیادی در خطوط جلویی تیم صورت نمی گرفت، که البته با حضور مسی، که بار خلاقیت تیم را به دوش داشت، نیازی هم به همکاری زیاد در خط حمله نبود. با دریبل زنی در سمت راست و حضور گاه و بی گاه در وسط، او به صورت کامل آزادی حرکت داشت. مسی به خوبی تاکتیک دفاعی تیم مندلیبار را تحلیل کرد و متوجه شد که دریبل های سریع و پاس های بلند پشت مدافعین، می تواند موقعیت های خوبی نصیب تیم کند. پاس او به سوارز که منجر به گل مونیر شد، کم کم دارد تبدیل به یک نوع خاص از پاس، که فقط خود مسی می تواند اینگونه آن ها را ارسال کند، می شود. ابعاد زمین به نوعی به بازیکنان ایبار کمک می کرد تا همانطور که مندلیبار می خواهد، پرس کنند؛ و البته به نوعی برای مسی هم خوب بود، زیرا او می توانست هر جا که می خواهد باشد. گل سوارز با مهارت هر چه تمام تر به ثمر رسید. و مسی مانند ایپوروآ بود: کوچک، خاص، و با ابعادی کاملا متفاوت!

سلیمان

انتظار یک بازی مشکل تر را داشتم؛ بسیار تحت تأثیر بازی مونیر و ماسکرانو قرار گرفتم؛ احتمالا بهترین نمایش آن ها در این فصل بود. بوسکتس و مسی درست به اندازه همیشه شگفت انگیز و غیر قابل توقف بودند. جوردی آلبا اصلا خوب نبود و تقریبا بدترین بازیکن تیم بود. متاسفانه، او این سطح را چند هفته ای است که دارد. از حضور سرجی روبرتو در زمین بسیار خوشحال شدم، و فکر می کنم در نقش راکیتیچ، بسیار خوب ظاهر شد. در مجموع، نمایشی فوق العاده در یک دیدار خارج از خانه، در ورزشگاهی که نسبتا ترسناک است.

جیمی ایبارا

گل چهارم بارسا مصداقی کامل از توانایی ها و خصوصیات بارسا تا اینجای فصل بود: هوش براوو برای دادن آن پاس، زمان بندی فوق العاده سرجی روبرتو و تکنیک سوارز، و اصرارش برای درست به پایان رساندن آن. با در نظر گرفتن این نکته که در بازی های باقی مانده هم، تیم این چهار فاکتور را در خود داشته باشد، تنها آسمان می تواند این بارسای فوق العاده را متوقف کند!

کریم گامولا

پیچیدگی، برتری، ریتم و همبستگی؛ نمایش و کارآمد بودن تیم در چنین بازی سختی، شگفت انگیز بود. ایبار پرس از جلوی بسیار سنگینی انجام داد و این فرصت را مثل همیشه به بارسا داد تا بتواند از ضد حمله استفاده کند. تیم از لحاظ بدنی در سطح بسیار برجسته ای بود، که همه این ها به تدبیر انریکه و کادرش باز می گردد. بازی بسیار خوبی برای مونیر و ماسکرانو، در کنار بوسکتس بود، که تعریفی کامل برای یک هافبک است. مسی مثل همیشه حرفی برای گفتن باقی نگذاشت.